[Anime] Mushishi

[shinobu8]

เรื่อง Mushishi


หรือในชื่อภาษาไทย “กีฏจารย์ กับอาถรรพ์แมลงพิสดาร”

มูชิชิ เขียนโดย อ.อุรุชิบาระ ยูคิ เป็นการ์ตูนเก่าพอประมาณ เพราะฉบับคอมิกก็เพิ่งจะจบเมื่อสิงหาคมที่ผ่านมานี้เอง 10 เล่มจบ แต่ก็เขียนมาตั้งแต่ปี 1999 ยันปีนี้ ก็แทบจะออกปีละเล่มน่ะ นอกจากนั้นเรื่องนี้ยังได้รางวัลยอดเยี่ยมของ Japan Media Arts Festival ในปี 2003 กับ Kodansha Manga Award ในปี 2006 อีกด้วย พ่วงรางวัลตั้ง 2 งานแต่มาเมืองไทยนี่เงียบสนิทเลยแฮะ


เนื้อเรื่องว่าด้วยสิ่งมีชีวิตประหลาดที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง เรียกว่า มูชิ (ภาษาไทยแปลว่า แมลง) ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมือนกับเป็นแก่นของ “ชีวิต” เป็นสิ่งที่เป็นพื้นฐานและบริสุทธิ์กว่าสิ่งมีชีวิตอย่างพืชและสัตว์ คนส่วนใหญ่จะมองไม่เห็นและไม่รับรู้ว่ามันมีอยู่ มีน้อยคนที่จะมองเห็นและทำโน่นทำนี่กับมันได้
พระเอกของเรา กิงโคะ เป็น มูชิชิ ก็คือ ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องแมลง (ภาษาไทยแปลว่า กีฏจารย์ ฟังดูหรูหราดีเหมือนกัน) ออกพเนจรไปเรื่อย ๆ เพื่อที่จะศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับแมลง และช่วยผู้คนที่มีปัญหาที่เกิดจากแมลงไปด้วย


โฉมหน้าพระเอก


สงสัยจะเป็นญาติกับซันจิเรื่อง วันพีซ หน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบ =w="

จริง ๆ อายุเขาก็ประมาณ 25-30 อะนะ (คนเขียนบอกว่ากะไว้ประมาณนี้) แต่ว่าหัวขาวทั้งหัว มีตาแค่ข้างขวาดวงเดียวแล้วเป็นสีเขียวไม่เหมือนชาวบ้าน เป็นผลมาจากอุบัติเหตุสมัยเด็ก ๆ ก็ขอไม่สปอยล์เดี๋ยวไม่มัน ให้ไปตามอ่านกันเอง
เกือบทั้งเรื่องจะมีเฮียแกคนเดียวที่ใส่เสื้อที่ดูสมัยใหม่ นอกนั้นใส่กิโมโน ใส่เสื้อแบบโบราณกันหมด อันนี้คนเขียนเขาบอกว่าจริง ๆ แล้วเรื่องมันก็เกิดสมัยค่อนข้างใหม่แหละ แต่ก็ไม่ได้กำหนดช่วงเวลาตายตัว มักเป็นฉากแบบยุคเก่า ๆ ซะส่วนใหญ่
ตัวของเขาเองนั้นจะคอยดึงดูดแมลงให้เข้ามาอยู่ใกล้ เวลาอยู่ที่ไหนสักแห่งนาน ๆ ก็จะทำให้บริเวณนั้นมีแมลงมาอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก และอาจจะมีแมลงที่เป็นอันตราย กิงโคะก็เลยต้องออกเดินทางเรื่อยไป
อุปกรณ์คู่ชีพของเขาก็มีบุหรี่แมลง เอาไว้ใช้ไล่แมลงให้ไปไกล ๆ แล้วก็กล่องไม้ที่สะพายอยู่ตลอดเวลา ใส่ไว้ทั้งยาทั้งอุปกรณ์ต่าง ๆ เหมือนกระเป๋าโดเรมอน แต่ก็ไม่ได้โชว์ให้เห็นชัด ๆ ว่าจริง ๆ แล้วมันใส่อะไรเอาไว้บ้าง
ปกติกิงโคะจะดูเนือย ๆ แต่เวลาทำงาน ช่วยผู้คนจากแมลงเมื่อไหร่จะองค์ลงดูจริงจังขึ้นมาทันที และเขามักจะบอกอยู่เสมอว่าแมลงไม่ได้เป็นสิ่งชั่วร้าย มันแค่พยายามที่จะมีชีวิตอยู่เท่านั้นเอง

เนื้อเรื่องเน้นไปที่การเดินทางของกิงโคะพบปะกับผู้คนและแมลงชนิดต่าง ๆ ตัวละครที่โผล่มาในแต่ละตอนแทบไม่ซ้ำกัน จะมีออกมาบ่อยหน่อยก็มี คุณหมออาดาจิโนะ ที่ชอบสะสมของแปลก ๆ ยิ่งถ้าเกี่ยวกับแมลงจะชอบเป็นพิเศษ กับอีกคนก็นุอิ อาจารย์คนแรกของกิงโคะ จริง ๆ ก็โผล่มาตอนเดียว แต่เธอจะเป็นคนบรรยายเรื่องราวตอนเปิด-ปิดเรื่องน่ะ

การดำเนินเรื่องของเรื่องนี้จะเรียบง่าย ไม่มีเซอร์วิสใด ๆ ทั้งสิ้นไม่ว่าจะพระเอกไม่หล่อ (อันนี้ยอมรับ) ฉากบู๊ไม่มี นางเอกสวย ๆ ก็ไม่มี แต่ก็แสดงให้เห็นถึงความเชื่อโบราณของคนญี่ปุ่น วิถีชีวิตและความคิดของผู้คน ที่ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบันก็ยังคงเหมือนกัน จะได้ข้อคิดดี ๆ จากเรื่องนี้ทุกตอน ต้องค่อย ๆ อ่านค่อย ๆ ดู แล้วคิดตามไป


ฉบับหนังสือการ์ตูนนั้นเป็นลิกขสิทธิ์ของสยามอินเตอร์ฯ ตอนนี้ออกมาได้ 7 เล่ม กว่าจะถึงเล่ม 10 ก็คงอีกนาน ลายเส้นจะออกแนวยุ่ง ๆ สั่น ๆ แต่ก็เข้ากับบรรยากาศเรื่องดี อาจจะมีบางคนรับลายเส้นเล่มแรก ๆ ไม่ได้เพราะวาดเบี้ยวเยอะพอสมควร เล่มหลัง ๆ ถึงจะเริ่มคงที่ แถมแปลห่วยสิ้นดี อ่านยากอ่านเย็นต้องแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ กำลังภาวนาให้เปลี่ยนคนแปลสักที แต่ถึงจะเส้นไม่สวยนัก แปลก็ไม่ได้เรื่อง แต่เนื้อเรื่องของการ์ตูนก็ชนะใจเราไปเรียบร้อย


ฉบับอนิเมชันทำออกมาได้ดีทีเดียว


เส้นมันจะประมาณนี้

เป็นของสตูดิโอ Artland มีอยู่ 26 ตอนจบ เอามาจากหนังสือการ์ตูนเล่มแรกถึงตอนที่ 1 ของเล่ม 6 แต่จะเรียงลำดับตอนไม่เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีผลอะไรเพราะแต่ละตอนก็จบในตอน ไม่เกี่ยวข้องกับตอนถัดไปอยู่แล้ว และอนิเมชันเรื่องนี้ก็ได้รางวัลทีวีซีรีส์ยอดเยี่ยม และผู้กำกับศิลป์ยอดเยี่ยม (ทาคาชิ วาคิ) ของ 5th Tokyo Anime Award และตอนนี้อเมริกาได้ลิกขสิทธิ์ไปฉาย พากย์กิงโคะเสียงอย่างหล่อ ใครสนใจฟังตัวละครพูดภาษาอังกฤษใส่กันก็ลองไปหาดูในยูทิวบ์ แต่พูดไวยังกับจรวดฟังไม่ทันทุกที =w="

เรื่องนี้ทำภาพออกมาได้สวย อาจจะมีเผานิด ๆ หน่อย ๆ แต่ก็อยู่ในเกณฑ์ดี CG สวยเนียนเหมาะกับเนื้อเรื่อง และที่ต้องแนะนำเป็นไฟลท์บังคับของเรื่องนี้ก็คือเพลงประกอบ เพราะมาก เพลง OP จะเป็นเพลงฝรั่งออกแนวโฟล์คซองฟังสบาย ๆ และเพลง ED จะเป็นเพลงบรรเลงแต่ละตอนไม่ซ้ำกันสักเพลง มี 26 ตอนก็ 26 เพลงล่ะอย่างน้อย แล้วยังมีเพลงประกอบฉากอีกเต็มไปหมด เรื่องนี้ขยันแต่งเพลงกันจริง ๆ


เรื่องนี้ในญี่ปุ่นดังขนาดได้เป็นหนังคนแสดงด้วย


ดูพาฝันดีเนอะ

หนังจะเอามาจากฉบับหนังสือการ์ตูน ตอนที่ 2, 7, 9 และ 15 มายำต่อกันจนเป็นเรื่อง กิงโคะรับบทโดย โอดากิริ โจ หน้าเถื่อนกว่าฉบับการ์ตูนเป็นกอง แถมยังทรงผมเหมือนพระเอกเรื่อง คิทาโร่ ฉบับคนแสดงอีกต่างหาก = =” จะต่างจากในการ์ตูนก็ตรงที่เนื้อเรื่องจะกลายเป็นญี่ปุ่นยุคโบราณไปเลย กิงโคะก็ใส่เสื้อโบราณเหมือนกับทุกคน แล้วกิงโคะฉบับหนังก็ไม่ได้ตาสีเขียว แต่ยังหัวขาวตาเดียวเหมือนเดิม
แสดงออกมาได้ดี สเปเชียลเอฟเฟคเนียน เพลงพอใช้ได้ แต่ที่เราไม่ค่อยชอบก็คือเนื้อเรื่องกับนิสัยตัวละคร เปลี่ยนจนเรารู้สึกว่ามันแป้ก ในคอมิกดูหนักแน่นและซึ้งกว่ากันเยอะ รู้สึกไม่ค่อยปลื้มเท่าไร ทำเอาตัวละครในคอมิกเสียหมดเราว่า หรือว่าเราหวังสูงไปหน่อยก็ไม่รู้


มีเป็นหนังได้ ก็มีเป็นเกมได้ ตอนนี้มูชิชิเป็นเกมในเครื่องนินเทนโด DS เพิ่งออกเมื่อปลายเดินมกราคมที่ผ่านมา แต่ดูจากเทรลเลอร์แล้วคงเล่นยากสำหรับคนที่อ่าน-เขียนภาษาญี่ปุ่นไม่ออก (มีเขียนตัวหนังสือด้วย)

เครดิต : accelerando
-------------

ปล. การ์ตูนเรื่องนี้มังงะมีลิขสิทธิ์ในไทย Comic SIC แต่คนก็ไม่ค่อยรู้จักกัันเท่าไหร่เลยมารีวิวให้ชม

แต่การ์ตูนดี ๆ แบบนี้ทำไมถึงมาดับอนาถที่เมืองไทยก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีฉากรุนแรง ข้อคิดก็ดี ดูได้ทุกเพศทุกวัย
เราคิดว่าน่าจะเพราะแนวเรื่อง ที่ราบเรียบเอื่อยเฉื่อย เป็นการ์ตูนค่อนข้างเฉพาะกลุ่ม ไม่มีอะไรตื่นตาตื่นใจให้ถูกใจเด็ก ๆ เมืองไทย เพราะตลาดส่วนใหญ่จะเน้นไปที่เด็ก จะให้เด็กมานั่งดูแล้วนั่งคิดตามไปคงยาก เบื่อเปล่า ๆ เอามาก็ขาดทุน
เพราะอย่างนี้ละมั้ง เลยทำให้การ์ตูนดี ๆ มาไม่ค่อยถึงเมืองไทย = =”